Arbeitsblatt: Two monsters albanisch-deutsch

Albanisch Originaltext Deutsch Ti fillove Jo, ti! Du hast angefangen! Nein, du! Na ishte njëherë një djalosh kaltërt, në pjesën perëndimore të një mali ku dielli perëndon. Es war einmal ein blauer Kerl, der lebte friedlich an der Westseite eines Berges, wo die Sonne untergeht. Ndërsa në anën lindore, ku dielli lind, jetonte një djalosh kuq. Und an der Ostseite, wo die Sonne aufgeht, da lebte ein roter Kerl. Këta dy djalosha ndonjëherë bisedonin nëpërmes një vrime që ishte në mal. Manchmal redeten die beiden Kerle miteinander durch ein Loch im Berg. Mirëpo asnjëherë, nuk kishin parë njëri tjetrin. Aber gesehen haben sie sich nie. Në një mbrëmje kaltërti nëpërmes vrimës thirri: „A po sheh sa bukur që është? Dielli po perëndon .Dita po shkon. Eines Abends rief der Blaue durch das Loch: Siehst du, wie schön das ist? Die Sonne geht unter. Der Tag geht. „Dita po shkon? ia ktheu kuqi. „Me këtë do të thuash se nata po vie, ore përtac! Der Tag geht?, rief der Rote zurück. Du willst wohl sagen, dass die Nacht kommt, du Schmarrer! „ Mos më thuaj mua përtac, ore Kokëdru! ia ktheu kaltërti dhe hidhërua aq shumë saqë as gjumi nuk zinte. Sag nicht Schmarrer zu mir, du Holzkopf!, fauchte der Blaue und war so sauer, dass er kaum schlafen konnte. Edhe djaloshi kaltërt hidhërua shumë, poashtu edhe atë mezi mori gjumi. Der rote Kerl ärgerte sich so sehr, dass er genauso schlecht schlief. Të nësërmen në mëngjes pas një nate aq të keqe kaltërti ishte tepër nervozuar. Ai bërtiti nëpërmes vrimës që ishte në mal: Am nächsten Morgen war der Blaue „Zgjohu more budalla se nata po shkon! nach einer so schlechten Nacht schrecklich grantig. Er schrie durch das „Mos trego marrina ,more kokëtrashë! bërtiti kuqi.Nata nuk shkon, dita vie! Pastaj mori një gur dhe gjuajti përtej malit. „Aspak nuk ia qëllove ore thes trashë! thirri djaloshi kaltërt dhe mori një gur edhe më të madh dhe gjuajti në anën tjetër të malit. Loch: Wach auf, du Dummkopf, die Nacht geht! „Erzähl keinen Quatsch, du Spatzenhirn!, schrie der Rote. Die Nacht geht doch nicht, der Tag kommt! Dann packte er einen Stein und warf ihn über den Berg. „Daneben ,du fetter Doofsack!, rief der blaue Kerl und warf einen grösseren Stein zurück. As ai nuk ia qëlloi. „Hej, ore dreq me hundë të gjatë me qime! thirri kuqi dhe gjuajti një gur cili theu një pjesë të majës së malit. Er traf auch nicht. Ätsch, du haarige, langnasige Pfurzpflaume!, rief der Rote und warf einen Stein, der die „ Ti je Kokëtul bërtiti kuqi dhe gjuajti Bergspitze abschlug. me forcë të madhe një gur, cili poashtu theu një pjesë të malit. „Ndërsa ti je këmbë shtrembër dhe je llomotitës! thirrte me të madhe djaloshi kuq. Këtë herë ai gjuajti me këmbë një copë të madhe shkëmbi. Kështu vazhdoi gjatë tërë ditës, copat shkëmbit bëheshin përherë më të mëdha dhe fjalët këqia përherë më të këqia. Kështu pak nga pak mali bëhej copë – copë e për dy djelmoshat kjo nuk kishte rëndësi. „Du bist eine miese Flasche!, schrie der blaue Kerl und wuchtete einen Brocken, der wieder ein Stück vom Berg brach. „Und du bist ein Obeiniger, labbriger Cornflake!, brüllte der rote Kerl. Dieses Mal kickte er einen riesigen Felsbrocken. Im Laufe des Tages wurden die Felsbrocken grösser und grösser und die Schimpfworte schlimmer und schlimmer. „Monstër me sy të shtrembër dhe kokëthatë „ bërtiti djaloshi kaltërt dhe gjuajti një Den beiden Kerlen machte das nichts, copë të madhe shkëmbi. aber der Berg, der war bald in Stücke geschlagen. „Ti që ke tru të vogël ti puding dembel dhe fëlliqur! bërtiti djaloshi kaltërt dhe gjuajti një copë shkëmbi shumë të madhe. Du überfressenes, hohlköpfiges, schielendes Monster!, schrie der blaue Kerl und warf noch einen Riesenbrocken. Kjo copë shkëmbi bëri copë –copë tërë malin dhe për herë të parë të dy djelmoshat Du schrumpfhirniger, stinkiger, feiger panë njëri tjetrin. Pudding!, schrie der rote Kerl und warf einen noch grösseren Brocken. Kjo ndodhi mu atëherë kur dielli perëndoi. „ pabesueshme thoshte kaltërti dhe .lëshoi prapë copën shkëmbit, të cilën ai .deshti ta gjuante. „ Ti paske të drejtë. Nata po vie. „Sa mirë „ habitej kuqi dhe poashtu lëshoi gurin. „Ti ke të drejtë, dita po kalon Dy djaloshat takuan në mes të malit që ata shkatëruan dhe shikonin se si nata vinte dhe dita kalonte. Dieser Brocken zerschmetterte den Rest des Berges, und zum ersten Mal sahen sich die beiden Kerle. Das geschah gerade, als die Sonne unterging. Unglaublich, sagte der Blaue und liess den Felsbrocken fallen, den er werfen wollte. Die Nacht kommt. Du hast recht gehabt. Toll , staunte der Rote und liess seinen Brocken fallen. Du hast recht, der Tag geht. „Ne vërtet kënaqëm, buzëqeshi djaloshi kaltërt. „Po ia ktheu djaloshi kuq duke qeshë. Die beiden Kerle trafen sich in der „ Por dëm madh për malin Mitte der Verwüstung, die sie angerichtet hatten und schauten zu, wie die Nacht und der Tag ging. Das hat Spass gemacht, grinste der blaue Kerl. Ja, kicherte der rote Kerl. Nur schade um den Berg.